یه بازی لوس!

از طرف دوتا از دوستان وبلاگی ام دعوت به یک بازی شدم. ماجرا از این قراره که قراره هر کسی ۵تا از خوصوصیاتشو که دیگران نمی دونند بگه و بعد ۵نفر را دعوت به ادامه ی بازی بکنه. ما هم که روی دوستان را نتونستیم زمین بندازیم!

*همیشه عادت دارم به غذا انگولک بزنم! یعنی ترجیح می دم ناهار نخورم اما موقع کشیدن غذا بالای سر مامانم بایستم و با انگشت ...(دیگه ادامه نمی دم!)

*یکی از سوالات اساسی دوستان من همیشه این بوده که: تو تا حالا عاشق شدی؟؟؟ (تو خماری اش بمونین!)

* خیال پردازم. اون قدر که فقط می تونم بگم اگه در ۱۰۰ سالگی مردم بدونید که من ۲۰۰ سال عمر کردم . ۱۰۰ سال در واقعیت و ۱۰۰ سال در خیال! (خلاء ذهنی برای من تقریبآ مفهومی نداره!)

*این ربطی به اعتراف دومم نداره. ولی قبلآ هم گفتم گاهی انچنان مجذوب شخصیت (هنری ٬ادبی) کسی می شم که یادم می ره طرف چقدر کج و کوله است!!!!

*ترس! این هم یکی از نقطه ضعف های منه. اما هر وقت به کسی اعترافش می کنم جواب می شنوم که:«نه! اصلآ نشون نمی دی. برو خالی بند. اتفاقآ برعکس!!! » به من چه باورتون نمی شه.

دوستان پیشنهادی من نعیم  ٬  توحید ٬  خاله ریزه ٬ فریناز ٬ اسلوموشن  هستند

برید و خوش باشید که خیلی بازی لوسی بود!