پاییز

         از رنگها زیباترین

                رنگ پرتقالی عشق است

          در نگاه پاییزی

امروز اول مهر بود. شنبه هم بود. دیشب که به سمیه زنگ زدم ٬ گفتم تبریک می گم! فردا اولین اول مهریه که خبری از هیچ کلاس درسی نیست! بعد از شونزده سال تمام بدون حتی یکسال وقفه! شانزده سال رفتیم و اومدیم تا چیزایی را یاد بگیریم که اون تو نوشته. اما چیزی که باهاش زندگی کردیم باز هم حاشیه ها بود. از حاشیه ی زندگی پند گرفتیم و در حاشیه زندگی کردیم.

منگ منگم . چند هفته ای می شه این طوری شدم . ذهنم اون قدر مشغوله که صبح ها هم خسته بیدار می شم!  انگار که اصلآ نخوابیدم. چه قدر دردناکه تمام هدفهات ناگهان پوچ به نظرت برسند. چه حس عجیبی داره وقتی احساس کنی مدتی را با رویا ها سر کردی. چقدر سخته خودت را متهم کنی. ماجرا از جایی دشوار تر می شه که تا همین قبلش با اطمینان از نقشه هات برای اینده میون ادما حرف می زدی و حالا ندونی چطور سخنرانی هات را جمع کنی ! 

پاییز اومد باز و منو زنده کرد. وقتی میوه فروش زالزالک ها را مشت می کرد و می ریخت توی کیسه چشمام برق می زد. منتظر نارنگی ها و پرتقال های سبز رنگم. چقدر دلم میوه ی وطنی میخواد. چند وقتی می شه خبری از سیب های باغات ساری نیست و توی میوه فروشی ها میوه های یه اندازه و مارک دار! جای سیب ها و میوه های خوش عطر را گرفته.

از این که پاییز با ماه رمضون یکی شده هم اصلآ خوشحال نیستم. مثل دوتا غذای خوشمزه که با هم سر میز باشه و طمع هرکدومش ربطی به دیگری نداره!  

سلام برگهای نارنجی .