دردهای من
گرچه مثل دردهای مردم زمانه نیست
درد مردم زمانه است
مردمی که چینی پوستینشان
مردمی که رنگ روی استینشان
مردمی که نامهایشان
جلد کهنه شناسنامه هایشان
درد می کند
ادامه...
این امور کامپیوتری و سخت افزاری و نرم افزاری و کلآ این چیز میزها اخر ما را به کشتن می دهد . به صورتی که مثلآ خودم را از دستشان می کشم. رسمآ خل شدم! کسی هم نیست به دادمان برسد.
پی نوشت:این روزها همه خارج می روند! شما چطور؟!
هاله
سه‌شنبه 1 اردیبهشت‌ماه سال 1388 ساعت 11:44 ب.ظ
همش به کنار این پی نوشته خیلی بامزه بود...قشنگ خندیدم.من هم به روزم خوشحال میشم تشریف بیارید.
ما هم چطور!
این روزها همه تو این خراب شده دارن جون میدن...(گل)(گل)
ما کلا خارجیم البته از اون لحاظ!
اینجا مشکل زیاده ولی خوبه